Column

Hoort, wie klopt daar kinderen?

17-11-2009
’t Is de vreemdelingenpolitie zeker - die verdwaald is zeker. Eergisteren kregen bewoners van een opvanghuis voor moeders en kinderen in nood in Den Haag de schrik van hun leven: een brute inval van de politie. Pas toen er op de slaapkamerdeuren werd gebonst kwam de pijnlijke vergissing aan het licht. Oorzaak: verouderde gegevens uit de gemeentelijke basisadministratie. Buitengewoon lullig voor de aanwezige moeders en kinderen, die juist gevlucht zijn voor geweld. En buitengewoon lullig voor ons, want dit incident bewijst eens en te meer dat de administratie van onze stad slecht op orde is. Als de politie al niet de juiste gegevens heeft, wie dan wel? Een goede voorbereiding is cruciaal bij een inval. Dat geldt natuurlijk ook voor de bewoner die weet dat hij een inval kan verwáchten. Zo iemand was de roemruchte inbreker Aage M., een Haags boegbeeld uit de jaren zeventig. Deze slimme stadsgenoot wist dat hij continu in de gaten werd gehouden. Hij besloot bij een inval niet uit huis te rennen, waarbij de pakkans altijd groot was, maar liet zichzelf verdwijnen. In het huis. Dat is hem meerder keren glansrijk gelukt: de politie deed een inval, Aage M. was nergens te vinden – zelfs al werd het huis tot op de plint toe onderzocht. Hij oogste ook bewondering bij de politie voor zijn verdwijntruc. De bewondering was bij een bepaalde politie-agente zelfs zo groot dat zij bij Aage M. In bed belandde. Maar hoe had hij zichzelf onzichtbaar gemaakt? Het mysterie werd opgelost bij een inval. Aage had te weinig tijd gehad om zich te verstoppen. Daardoor bleef de deur van de muur op een kiertje staan. Ja, u leest het goed: de deur in de muur. Aage had namelijk in het hele huis  dubbele muren geplaatst, waarachter hij zich kon verschansen. Overigens wordt er ook beweerd dat hij verlinkt is door diezelfde politie-agente, wat natuurlijk meer voor de hand ligt. Welnu, met al deze kennis in het achterhoofd lijkt het me verstandig om onze opvanghuizen dubbele muren te geven. Verstoppertje spelen voor gevorderden. Hopelijk geeft dit afdoende bescherming tegen blunderende ballenjatters. En we noemen het: een Blijf van me huis-huis.