Column

Het Spuitforum

03-11-2012
Op ejaculatie-afstand van de Chinese massagesalons in Chinatown verrijst straks het Spuiforum. Met enige fantasie - nu we toch bezig zijn - kun je spreken van de pik van de PvdA. Immers, dankzij deze partij is het mogelijk geworden om het Cultuurpaleis te bouwen. De partij was tot op het bot verdeeld. Fractievoorzitter Jeltje van Nieuwenhoven kan tevreden zijn, indachtig haar motto ‘De boel bij mekaar houden'. Missie geslaagd. Maar je moet nooit nadenken over een beslissing - je moet nadenken over de gevolgen. Die zijn desastreus voor de PvdA. De PvdA is een valse vriend. Dat geldt overigens voor iedere middenpartij; het CDA , D'66 en de VVD beslissen net zo vrolijk mee. De VVD zegt in haar eigen motivatie dat het kwa samenwerking ‘niet duidelijk is waar de gemeente aan begint'. En dan tóch voor stemmen: dan spoor je niet helemaal. Maar misschien kunnen we ook spreken van de pik van D'66: ‘Wij maken ons al jaren hard voor deze culturele parel met internationale allure.' Wethouder de Jong (D'66) heeft ‘met slimme oplossingen voor serieuze besparingen gezorgd. Het Spuiforum is een Culturele Hoofdstad waardig. Daar kunnen allen Hagenaars trots op zijn.' Oh mijn God. Hier is geen sprake van een bord voor de kop, hier hangt de hele porceleinafdeling van de Bijenkorf voor iemands hoofd te bungelen. Trots? Dan zal eerst de kloof moeten worden gedicht tussen de boze burger en de blunderende politiek. Die kloof loopt sinds deze week van de hoogste stratosfeer tot de diepste diepzeetrog. En stel nou eens dat we géén Culturele Hoofdstad worden? Dat kan makkelijk, Eindhoven heeft drie keer zoveel geld als Den Haag klaarstaan. Dan verwacht ik een volksopstand. Rellen op het Spuiplein. Hoe ironisch: in Chinese massagesalons kunnen miniscule druppeltjes zaad worden gepreciseerd met een ‘spermalampje', terwijl even verderop zeker 200 miljoen euro blindelings wordt stukgesmeten - aan een berg stenen waar geen fatsoenlijke Hagenaar op zit te wachten. Ik ben benieuwd hoe ze deze Chinese dictatoriale beslissing er de komende jaren bij ons in gaan masseren. Dat moet lukken, want één ding is zeker: wij zijn de lul.